Blog

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού» Η περιβόητη αφετηριακή φράση τού κομμουνιστικού μανιφέστου, έχει σήμερα μοναχά ιστορική αξία, η παράφρασή της όμως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ηχηρό προειδοποιητικό μήνυμα προς όλους αδιακρίτως – «Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τον κόσμο, το φάντασμα τής βίας». Και εάν Αμερική και Ευρώπη…

(Για την μοίρα τού συγγραφέα έχω γράψει πρόσφατα. Επανέρχομαι σήμερα με κάποιες πιο συγκεκριμένες σκέψεις. Μικρά διαλείμματα μέχρι να ολοκληρωθεί το αφιέρωμα στον Μιλτιάδη Μαλακάση.) Δεν κομίζω τίποτε νέο με τις παρακάτω προτάσεις. Οποιοσδήποτε απλός πολίτης που αγαπά το καλό κείμενο θα τις θεωρήσει αυτονόητες και άρα επιβεβλημένες. Το πρόβλημα ξεκινά από την κεντρική εξουσία…

Και καθώς η ζωή δεν είναι μόνο ποίηση και λογοτεχνία, (ευτυχώς ή δυστυχώς), ένα μικρό διάλειμμα σήμερα για να ρίξουμε μια ματιά στο τελευταίο πόνημα τού Μίμη Ανδρουλάκη, ένα  (αυτοβιογραφικό) βιβλίο με τίτλο «Κάτω από τις στάχτες». Πριν πούμε δυο λόγια για το βιβλίο αυτό και το γιατί το θεώρησα τόσο σημαντικό ώστε να τού…

Έχω γράψει αρκετές φορές ότι, σε σχέση με την μικρή νεοελληνική μας ιστορία, διαθέτουμε ένα ογκώδες ποιητικό σώμα και, σε αντίθεση με το μυθιστόρημα, μία πλούσια ποιητική γραμματεία – πλούσια σε όγκο, ποιότητα, βάθος και τεχνική πρωτοπορία. Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλοι, μα ο βασικότερος είναι ένας, η πυρετική εργασία μίας μεγάλης στρατιάς (ας…

Ο Βασίλης Καρράς μού ήταν συμπαθής. Ένας γνήσιος λαϊκός άνθρωπος, πρόσχαρος, ανοιχτόκαρδος, συνεπής στο είδος που υπηρετούσε. Δεν τον θυμάμαι ποτέ να περιαυτολογεί ή να αποδίδει στην καλλιτεχνική του πλευρά επίθετα μεγαλείου, από αυτά που αφειδώς και αδιακρίτως χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι τής εποχής, τεράστιος, ανυπέρβλητος, μοναδικός και άλλα παρόμοια. Εάν μάλιστα ισχύουν όσα γράφονται και…

Εισαγωγικό σημείωμα στην ποιητική τού Τάσου Λειβαδίτη και τής πρώτης μεταπολεμικής γενεάς. Από τον Μάνο Τασάκο.

Από το έργο του ζουν εκδότες, βιβλιοπώλες, τυπογράφοι, επιμελητές, μεταφραστές, εικονογράφοι, διαφημιστές – αλλά δεν μπορεί να ζήσει ο ίδιος.

Η ουσία είναι ότι η Αριστερά πρέπει να ξεκινήσει να παράγει πολιτική αρχών και αξιών, διαφορετικά θα παραμείνει ένα φάντασμα τού παλιού της εαυτού, μία μαγική εικόνα, ένα πουκάμισο αδειανό.