Ποιητά μου, δεν αρέσουμε πια…

Ποιητά μου, δεν αρέσουμε πια…

Όταν το 1923 ο Γιάννης Αποστολάκης εξέδιδε το βιβλίο του με τον τίτλο «Η ποίηση στη ζωή μας», οπωσδήποτε τα πράγματα, (και όταν λέμε πράγματα μιλάμε για το περιβάλλον, την λαϊκή μόρφωση, τις προτεραιότητες τής καθημερινότητας και άλλα πολλά), τα πράγματα λοιπόν, δεν ήσαν εὔκολα για την ποίηση. Ποτέ δεν ήσαν στην Ελλάδα, μήτε καν…

Οι συγγείτονες τής εθνικής μελαγχολίας

Οι συγγείτονες τής εθνικής μελαγχολίας

[  ] Κι αφού πια τότε θα ’ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά, θ’ ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά, κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις. (Κώστας Καρυωτάκης, «Ένα ξερό δαφνόφυλλο», απόσπασμα) Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ (Μάνος Χατζιδάκις και Νίκος Γκάτσος,…

Σταύρωση, θάνατος κι ἀνάσταση στὴν ἑλληνική ποίηση

Σταύρωση, θάνατος κι ἀνάσταση στὴν ἑλληνική ποίηση

  Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδοῦλα τῆς καρδιᾶς μου, πουλάκι τῆς φτωχειᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς πού κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γροικᾶς τά πού πικρά σοὺ λέω; Γιόκα μου, ἐσὺ πού γιάτρευες κάθε παράπονό μου, πού μάντευες τί πέρναγα κάτου απ’  τὸ τσίνορό…