Non Omnis Moriar, μιά αλληγορία τού Μάνου Τασάκου
Ένα μικρό διήγημα τού Μάνου Τασάκου, μία αλληγορία για την εποχή τής Πανδημίας.
Αγριόχορτα
Ένα μικρό διήγημα τού Μάνου Τασάκου, δημοσιευμένο το 2018 στο συλλογικό έργο “Λαθρόψυχοι”, από τις εκδόσεις 24 γράμματα.
Σταύρωση, θάνατος κι ἀνάσταση στὴν ἑλληνική ποίηση
Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδοῦλα τῆς καρδιᾶς μου, πουλάκι τῆς φτωχειᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς πού κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γροικᾶς τά πού πικρά σοὺ λέω; Γιόκα μου, ἐσὺ πού γιάτρευες κάθε παράπονό μου, πού μάντευες τί πέρναγα κάτου απ’ τὸ τσίνορό…
Λίγοι στῖχοι γαλλικοί, ἀπ’ἐδῶ καὶ ἀπ’ἐκεῖ..
«Ἡ ψυχή μου γιὰ τὰ φοβερὰ ναυάγια σαλπάρει..» (Paul Verlaine, 1844-1896) «Τί τὰ΄καμες, ἐσὺ ποὺ κλαὶς καὶ κλαίς, δάκρυα ποτάμι, τὰ νιάτα σου – πές, πές μου – ἐσὺ ποὺ κλαίς, τί τὰ΄χεις κάμει;» (τοῦ ἰδίου, ὅ.π, καταληκτικὴ στροφὴ ἀπὸ «Τὸν γαλανὸ οὐρανὸ») Προσωπικὰ ἐλάχιστα μὲ ἐνδιαφέρει ἡ γεωγραφικὴ καταγωγὴ τῆς ποίησης – εἶναι πολλὲς…
Δὲν μπορῶ νὰ γευτῶ τὰ δῶρα αὐτοῦ τοῦ κόσμου..
«Δὲν μπορῶ νὰ γευτῶ τὰ δῶρα αὐτοῦ τοῦ κόσμου… (ἀναδημοσίευση ἀπὸ παλαιό ἱστολόγιο καὶ “χίμαιρα”, πολυτονισμένο) (Ἀνθολογοῦνται οἱ ποιητές, μὲ σειρὰ ἐμφάνισης στὸ κείμενο: Στράτος Κοντόπουλος, Χρυσάνθη Ζιτσαία, Τάκης Δόξας, Marco Paladini, Eugenio Montale, Ζωὴ Καρέλλη, Μίνως Ζῶτος, Τάσος Κόρφης, Ἀνδρέας Λασκαράτος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Τάσος Ζερβός, Μιχάλης Στασινόπουλος, Θωμὰς Γκόρπας, Κώστας Οὐράνης, Ἀλέξανδρος Μπάρας, Τεῦκρος…
