Σεφέρης και Καρυωτάκης, στοχασμοί επί συμπτώσεων

Σεφέρης και Καρυωτάκης, στοχασμοί επί συμπτώσεων

Εάν η ποίηση τής γενεάς τού 30 κατέχει μία διαχρονική αξία, είναι ακριβώς αυτή – το ότι δηλαδή δικαιώνει την ποίηση ως πρωτοπορία, ως το βασικό σκαπτικό εργαλείο τής τέχνης που ανοίγει νέους δρόμους στην φιλοσοφία, την φιλολογία, τον πολιτισμό γενικότερα. Σηκώνει τον πήχη πολύ ψηλά και κατακρημνίζει «ποιητές» πρόσκαιρους, εφήμερους, φλύαρους και επιφανειακούς…

Ὁ Καρυωτάκης καί ἡ γενεά τοῦ 30

Ὁ Καρυωτάκης καί ἡ γενεά τοῦ 30

Τήν ὥρα πού οἱ τρίτοι βλέπουν στόν Καρυωτάκη ἕνα παιδάκι πρόωρα γερασμένο, ἀγνοοῦν ὅτι οἱ ρυτίδες καί τό μισό χαμόγελο στό πρόσωπό του, πού τόσο εὔστοχα διακρίνει ὁ Ἄγρας σέ κάποια συνάντηση μαζί του, εἶναι ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀδιάκοπης μάχης, εἶναι ὁ προάγγελος μιᾶς ἥττας, μιᾶς καταστροφῆς. Ἡ κατάθλιψη τοῦ Καρυωτάκη εἶναι τό ἀποτέλεσμα μιᾶς σύγκρισης τοῦ σημαντικοῦ μέ τό ἀσήμαντο…