Σταύρωση, θάνατος κι ἀνάσταση στὴν ἑλληνική ποίηση

Σταύρωση, θάνατος κι ἀνάσταση στὴν ἑλληνική ποίηση

  Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδοῦλα τῆς καρδιᾶς μου, πουλάκι τῆς φτωχειᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς πού κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γροικᾶς τά πού πικρά σοὺ λέω; Γιόκα μου, ἐσὺ πού γιάτρευες κάθε παράπονό μου, πού μάντευες τί πέρναγα κάτου απ’  τὸ τσίνορό…