Γιώργος Σαραντάρης, ο φίλος μιάς άλλης χαράς…

Γιώργος Σαραντάρης, ο φίλος μιάς άλλης χαράς…

Ὡσότου, φτάνει ἕνας ἄνεμος παράξενος -κανεὶς δὲ ξέρει πότε κι ἀπὸ ποὺ ξεκινᾶ– μᾶς ρίχνει κάτω μ᾿ ὅλες μας τὶς ρίζες στὸν ἀέρα. Γιὰ λίγο ἀκόμα μὲς στὴ φυλλωσιά μας κάθεται κρυμμένο -νὰ πεῖ μία τρίλια του στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται- ἕνα πουλί. (Τὸ κείμενο εἶναι μονοτονισμένο) Δεν είναι Σαραντάρης. Είναι Μελισσάνθη, η τελευταία που…