Ὁ Καρυωτάκης καί ἡ γενεά τοῦ 30

Ὁ Καρυωτάκης καί ἡ γενεά τοῦ 30

Τήν ὥρα πού οἱ τρίτοι βλέπουν στόν Καρυωτάκη ἕνα παιδάκι πρόωρα γερασμένο, ἀγνοοῦν ὅτι οἱ ρυτίδες καί τό μισό χαμόγελο στό πρόσωπό του, πού τόσο εὔστοχα διακρίνει ὁ Ἄγρας σέ κάποια συνάντηση μαζί του, εἶναι ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀδιάκοπης μάχης, εἶναι ὁ προάγγελος μιᾶς ἥττας, μιᾶς καταστροφῆς. Ἡ κατάθλιψη τοῦ Καρυωτάκη εἶναι τό ἀποτέλεσμα μιᾶς σύγκρισης τοῦ σημαντικοῦ μέ τό ἀσήμαντο…

Ποῦ πᾶς ποιητά μου μὲ τέτοιον καιρό..

Ποῦ πᾶς ποιητά μου μὲ τέτοιον καιρό..

(Γιὰ ἐκεῖνον ποὺ θὰ παραξενευθεῖ ἀπὸ τὶς ἐναλλαγὲς ὕφους στὸ ἄρθρο ποὺ ἀκολουθεῖ, θὰ πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε ὅτι σήμερα δημοσιεύουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ μία συζήτηση ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ ὀκτὼ περίπου χρόνια, στὸν φιλόξενο χῶρο τοῦ «la poesie du monde», ἑνὸς βραχύβιου συλλόγου ἑλλήνων φοιτητῶν ποὺ πλέον σήμερα  ἔχει διαλυθεῖ, ἀλλὰ στὴν σύντομη ζωὴ του πρόλαβε…

Πληγώσου κι ἄλλο γιατί αυτό δὲν φτάνει…

Πληγώσου κι ἄλλο γιατί αυτό δὲν φτάνει…

(τὸ κείμενο δημοσιεύθηκε τὸν Μάρτιο τοῦ 2015 στὸ παλαιό ἱστολόγιο σὲ μονοτονική γραφή, ἐδῶ ἀναδημοσιεύεται μὲ λίγες διορθώσεις καὶ σὲ πολυτονική γραφή) (Στὴν μνήμη τοῦ Λευτέρη, ποὺ ἡσύχασε νωρίς..) Μὰ τί γυρεύουν οἱ ψυχὲς μας ταξιδεύοντας ἀπὸ λιμάνι σὲ λιμάνι;  (Γ.Σεφέρης, Μυθιστόρημα)   Μελαγχολία τοῦ Ἰάσονος Κλεάνδρου· ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.X.         Τὸ γήρασμα…