Δέκα απαραίτητες δράσεις για τους συγγραφείς και το βιβλίο

Δέκα απαραίτητες δράσεις για τους συγγραφείς και το βιβλίο

(Για την μοίρα τού συγγραφέα έχω γράψει πρόσφατα. Επανέρχομαι σήμερα με κάποιες πιο συγκεκριμένες σκέψεις. Μικρά διαλείμματα μέχρι να ολοκληρωθεί το αφιέρωμα στον Μιλτιάδη Μαλακάση.) Δεν κομίζω τίποτε νέο με τις παρακάτω προτάσεις. Οποιοσδήποτε απλός πολίτης που αγαπά το καλό κείμενο θα τις θεωρήσει αυτονόητες και άρα επιβεβλημένες. Το πρόβλημα ξεκινά από την κεντρική εξουσία…

Ποιος αντέχει πια τον Ντοστογιέφσκι;

Ποιος αντέχει πια τον Ντοστογιέφσκι;

Τι ορίζουμε, (και με ποια κριτήρια;..), ως κλασική λογοτεχνία; Όσα μάς παραδόθηκαν αναλλοίωτα στο πέρασμα τού χρόνου; Όσα δηλαδή άντεξαν στην κριτική, στην ανάγνωση, στην επανάληψη; Είναι κριτήριο ποιότητας η διαχρονία; Έχω γράψει επανειλημμένα ότι η προσωποποίηση τού χρόνου είναι έννοια ανόητος, μία βλακώδης αναγωγή στην σφαίρα τού μεταφυσικού. Η αυθαίρετη κατασκευή γενεών, ο τεμαχισμός…

Ὁ Καρυωτάκης καί ἡ γενεά τοῦ 30

Ὁ Καρυωτάκης καί ἡ γενεά τοῦ 30

Τήν ὥρα πού οἱ τρίτοι βλέπουν στόν Καρυωτάκη ἕνα παιδάκι πρόωρα γερασμένο, ἀγνοοῦν ὅτι οἱ ρυτίδες καί τό μισό χαμόγελο στό πρόσωπό του, πού τόσο εὔστοχα διακρίνει ὁ Ἄγρας σέ κάποια συνάντηση μαζί του, εἶναι ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀδιάκοπης μάχης, εἶναι ὁ προάγγελος μιᾶς ἥττας, μιᾶς καταστροφῆς. Ἡ κατάθλιψη τοῦ Καρυωτάκη εἶναι τό ἀποτέλεσμα μιᾶς σύγκρισης τοῦ σημαντικοῦ μέ τό ἀσήμαντο…

Το μεγάλο μας (λογοτεχνικό) τσίρκο…

Το μεγάλο μας (λογοτεχνικό) τσίρκο…

Οἱ ποιητικὲς γενεὲς καὶ ἄλλοι λογοτεχνικοὶ μῦθοι στὴν σύγχρονη Ἑλλάδα (Ἀφιερωμένο στὸν Ἰάκωβο Καμπανέλλη καὶ στὴν μεταπολεμικὴ γενιὰ) Ἀνθολογοῦνται οἱ ποιητές μὲ σειρά ἐμφάνισης στὸ κείμενο – Ἰάκωβος Καμπανέλλης {4 ποιήματα + 1 ἀπόσπασμα θεατρικοῦ διαλόγου}, Νῖκος Ἐγγονόπουλος, Πᾶνος Πρωτοπαππᾶς, Γιάννης Ρίτσος, Τάσος Κόρφης, Νῖκος Χάγερ – Μπουφίδης, Κώστας Μόντης, Θανάσης Κωσταβάρας, Τάκης Παπατζώνης, Γιῶργος…

Ἡ (ἀνύπαρκτη) πνευματικότητα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας

Ἡ (ἀνύπαρκτη) πνευματικότητα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας

Γιὰ ἀνάγνωση μὲ μουσική ὑπόκρουση… (Ἐκτενῆ ἀποσπάσματα ἀπὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸ 2ο τεῦχος τῆς χίμαιρας, μὲ ἐπικαιροποιημένα στοιχεῖα – κατὰ μία ἔννοια τὸ σημερινὸ κείμενο μπορεῖ νὰ θεωρηθῆ μία συνέχεια ἢ ἕνα συμπλήρωμα σὲ ἐκεῖνο γιὰ τὰ βιβλιοπωλεῖα. Ὅσα ὀνόματα ἀναφέρονται στὸ κείμενο εἶναι ἐνδεικτικά παραδείγματα ποὺ καταδεικνύουν χαρακτηριστικά τῆς πλειονότητας. Ἀνθολογοῦνται μὲ ἕνα ἤ…

Ποῦ πᾶς ποιητά μου μὲ τέτοιον καιρό, μέρος δεύτερο..

Ποῦ πᾶς ποιητά μου μὲ τέτοιον καιρό, μέρος δεύτερο..

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ (Γιὰ ἐκεῖνον ποὺ θὰ παραξενευθεῖ ἀπὸ τὶς ἐναλλαγὲς ὕφους στὸ ἄρθρο ποὺ ἀκολουθεῖ, θὰ πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε ὅτι σήμερα δημοσιεύουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ μία συζήτηση ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ ὀκτὼ περίπου χρόνια, στὸν φιλόξενο χῶρο τοῦ «la poesie du monde», ἑνὸς βραχύβιου συλλόγου ἑλλήνων φοιτητῶν ποὺ πλέον σήμερα  ἔχει διαλυθεῖ, ἀλλὰ στὴν σύντομη ζωὴ…

Ποῦ πᾶς ποιητά μου μὲ τέτοιον καιρό..

Ποῦ πᾶς ποιητά μου μὲ τέτοιον καιρό..

(Γιὰ ἐκεῖνον ποὺ θὰ παραξενευθεῖ ἀπὸ τὶς ἐναλλαγὲς ὕφους στὸ ἄρθρο ποὺ ἀκολουθεῖ, θὰ πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε ὅτι σήμερα δημοσιεύουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ μία συζήτηση ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ ὀκτὼ περίπου χρόνια, στὸν φιλόξενο χῶρο τοῦ «la poesie du monde», ἑνὸς βραχύβιου συλλόγου ἑλλήνων φοιτητῶν ποὺ πλέον σήμερα  ἔχει διαλυθεῖ, ἀλλὰ στὴν σύντομη ζωὴ του πρόλαβε…